Urodził się w 1938 roku w Krakowie, zm. w 2018. Studiował na Wydziale Malarstwa krakowskiej ASP, pod kierunkiem m.in. profesorów Wacława Taranczewskiego, Tadeusza Łakomskiego i Czesława Rzepińskiego. Obrazy przedstawiają przede wszystkim najbliższe otoczenie malarza, ubogie zaułki Kazimierza, pracownię, rodzinę, znajomych i modelki. Malarstwo jest żywiołowe, spontaniczne, czasami obsceniczne, i zawsze bardzo prawdziwe. Jego nazwisko umieszczone zostało w Encyklopedii Kultury Polskiej XX wieku - Od Awangardy do Postmodernizmu oraz w Słowniku malarzy polskich - Od dwudziestolecia międzywojennego do końca XX wieku jest przedstawiony jako prekursor Nowej Ekspresji w Polsce. Prace Obrzydowskiego znajdują się w zbiorach: Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Śląskiego w Katowicach, Okręgowego Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, Muzeum Okręgowego w Radomiu i Tarnowie. Na początku lat 80 - tych został uznany za prekursora "polskiej ekspresji" i "kontynuatora figuracji lat 50." Wtedy to Obrzydowski spalił prawie wszystkie dzieła, które powstały w latach 1966-68 i zaczął przeciwstawiać się obowiązującemu koloryzmowi. Jego prace charakteryzuje niechlujność i brzydota, artysta często malował na odwrocie płócien, bądź na blejtramach.