Jeden z najbardziej znanych i charakterystycznych polskich malarzy. Urodził się 19 kwietnia 1943 roku w Radzyminie pod Warszawą, zmarł 28 października 2018 w Warszawie. W latach 1963-1970 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Malarstwa oraz na Wydziale Rzeźby. Jest laureatem licznych nagród, m.in. nagrody krytyki artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida (1981), nagrody Komitetu Kultury Niezależnej "Solidarności" (1983), nagrody Coutts Contemporary Art Foundation (1992). Tworzył rozbudowane cykle malarskie. Był artystą niezwykle płodnym. O swojej pracy i łączeniu obrazów w serie mówił w wywiadzie: "To problem ilości, który wymaga profesjonalności w pracy. Codziennej harówki doprowadzającej do wyczerpania."  Po zetknięciu się z dziełami Bernarda Buffeta dostrzegł nowe możliwości malarskie, lecz dopiero doświadczenie wystawy Nikifora w 1965 pomogło mu odnaleźć formę wspierającą realizację własnych pomysłów. Od tego wydarzenia rozpoczęła się jego pasja tworzenia. Wtedy też powstały obrazy zaliczane do cyklów malarskich takich jak: "Podróże autostopem", "Warszawa", "Portret". W latach 1970–1971 namalował "Drogę" (Dziesięć stacji świeckiego ukrzyżowania). Dwurnik uważa, że prawdziwie „swój temat” odnalazł w marcu 1968. Rozwiązaniem artystycznym, w ujęciu tego problemu, było budowanie kompozycji wieloelementowych, komplikacja, tworzenie związków między przedmiotami obrazu. Namalował ponad 5000 obrazów.