Ur. w 1927 roku w Niewodnej, gmina Wiśniowa, województwo podkarpackie, zmarł 30 grudnia 2012 roku w Krakowie. Jeden z najwybitniejszych artystów we współczesnym malarstwie polskim. Absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. "Twórca-gawędziarz". Laureat Nagrody im. Witolda Wojtkiewicza (2000), przyznawanej przez krakowski okręg ZPAP, oraz Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie sztuk plastycznych (2007). Zajmował się malarstwem sztalugowym i ściennym oraz rysunkiem. Szukając inspiracji w prowincjonalnym malarstwie barokowym i sztuce ludowej stworzył własny styl. Posługiwał się formą naiwną, prostymi środkami wyrazu, ale jego dzieła są pełne emocji. Opowiadają o tym, co artystę fascynowało: narodziny, miłość, przemijanie, śmierć. Ważnym wątkiem przewijającym się w twórczości Muchy są tematy religijne. Jego polichromie znajdują się m. in. w kościołach w Niewodnej, Lutczy, Łętowni, Rzeszowie-Staromieściu, Lublińcu Starym, Zapałowie, Potoku Jaworskim, Oleszycach, na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w Lublinie.  "Obraz trzeba tworzyć tak, jakby następnego dnia miało się umrzeć" - Eugeniusz Mucha.